Woordspeling

KLEPTOROUMANIA
'n *Punch*-spotprent van die Tweede Balkan-oorlog. Koning Carol I van Romenië rig sy pistool op koning Peter I van Serbië en koning Constantinus van Griekeland terwyl hy Suider-Dobrudja van die ontwapende tsar Ferdinand van Bulgarye steel. Die opskrif "KLEPTOROUMANIA" is 'n woordspeling op "Romania" en kleptomania, die geestesversteuring waar iemand impulsief steel ter wille van steel.

'n Woordspeling (in Engels pun), wat ook paronomasia genoem word, is 'n soort spel met woorde wat op twee of meer betekenisse dui deur veelvuldige betekenisse van woorde te benut, of van woorde wat dieselfde klink, vir 'n bedoelde humoristiese or retoriese effek.^[1]^[2] Hierdie meerduidigheid kan voortspruit uit die doelbewuste gebruik van homofone, homografiese, metonimiese of beeldende taalgebruik. 'n Woordspeling verskil van 'n malapropisme ('n taalflater) deurdat 'n malapropisme 'n verkeerde variasie van 'n korrekte uitdrukking is, terwyl 'n woordspeling uitdrukkings met verskeie korrekte interpretasies behels. Woordspelings kan beskou word as in-grappe of idiomatiese konstruksies, aangesien hulle gebruik en betekenis net tot 'n bepaalde taal en sy kultuur behoort.

Woordspelings het 'n lang geskiedenis in menslike geskryf. Sumeriaanse wigskrif en Egiptiese hirogliewe is aanvanklik op woordspelingstelsels gegrond, en die Romeinse dramaturg Plautus was beroemd vir sy woordspelings en woordspeletjies.^[3]^[4] Woordspelings is al die lof toegeswaai as die grondliggende konsep agter alfabette, geskryf en selfs die menslike beskawing.^[3]

↑ Merriam-Webster Online Dictionary. 2009.
↑ Dictionary.com. 2009.
↑ ^3,0 ^3,1 John Pollack (14 April 2011).
↑ M. Fontaine, Funny Words in Plautine Comedy, Oxford, 2010.

[1] Merriam-Webster Online Dictionary. 2009.

[2] Dictionary.com. 2009.

[Pollack2011-3] 3,0 ^3,1 John Pollack (14 April 2011).

[4] M. Fontaine, Funny Words in Plautine Comedy, Oxford, 2010.

[1]

[2]

[3]

[4]